WCIĄŻ CZŁOWIEK?

 

W związku z pandemią, odwołaniem Legnickiego Festiwalu SREBRO 2020 oraz przesunięciem terminów dotyczących Międzynarodowego Konkursu Sztuki Złotniczej, zamieszczamy poniżej uaktualniony Regulamin uczestnictwa w 29. MKSZ „Wciąż człowiek?”. Zostały w nim zmienione (przesunięte) daty nadsyłki oraz zwrotu prac autorom, obrad jury, a także ogłoszenia nazwisk laureatów (kulminacji LFS). Inne ustalenia pozostają bez zmian.

W ZAISTNIAŁEJ SYTUACJI UZNAJEMY, ŻE UAKTUALNIONY REGULAMIN JEST OBOWIĄZUJĄCY W MIEJSCE POPRZEDNIEGO OD DNIA. 30.03.2020, TAKŻE DLA UCZESTNIKÓW, KTÓRZY ZGŁOSILI UDZIAŁ W KONKURSIE PRZED TYM TERMINEM (WG POPRZEDNIEJ WERSJI REGULAMINU).

BARDZO PROSIMY O WYROZUMIAŁOŚĆ I AKCEPTACJĘ, A W RAZIE JEJ BRAKU – O PISEMNY KONTAKT (silver@galeria.legnica.eu).

 

AKTUALNY REGULAMIN

POPRZEDNI REGULAMIN

KARTA ZGŁOSZENIOWA

 

TERMIN NADSYŁANIA ZGŁOSZEŃ UPŁYWA 30 LISTOPADA 2020.

 

 

 

 

Hologram Whitney Houston właśnie wyrusza na europejskie tournée i nie jest to pierwsze wskrzeszone na potrzeby koncertów „na żywo” bożyszcze fanów muzyki… Można zaplanować wakacje w kosmosie, bo już za dwa lata dostępny będzie hotel na orbicie za kosmiczną kwotę niemal 3 milionów złotych za dobę!

Nowy wspaniały świat? Czy naprawdę jest dla nas?

My, ludzie, pogrążamy się w depresji – za dziesięć lat będzie to najczęstsza choroba ludzkości, choć i dziś tylko 5 procent mieszkańców planety uznaje się za całkiem zdrowych. Otyłość zabija trzykrotnie więcej ludzi niż głód, choć śmierć z wycieńczenia zdarza się na świecie co sekundę, mimo że połowa wyprodukowanej globalnie żywności jest marnowana. W naszym cywilizowanym świecie wciąż opłacają się: wojny, ataki, zamachy, rzezie i masakry, a dwie na pięć zamordowanych kobiet na świecie ginie w domu z rąk partnera.

Teraz – jak pisze złowieszczo filozofka – obawiać się możemy już tylko siebie samych” [1]. 

Nawet teocentryzm i przewrót kopernikański nie wyleczyły nas z egoizmu, podobnie jak nie nauczyły nas pokory wobec niezwykłości natury oraz potęgi jej żywiołów. Żyjąc w post-ludzkiej rzeczywistości dzielonej z humanoidalnymi mutantami, klonami, cyborgami i hybrydami, wciąż nie chcemy pogodzić się z kryzysem antropocentryzmu.

W erze gdy maszyny są mądrzejsze od ludzi i to z nimi spędzamy większość dnia, gdy nieodwracalnie zarastamy plastikiem (odkłada się w naszych ciałach i na dnie oceanów), gdy potrafimy zbadać, wyprodukować i sprzedać wszystko, wciąż spieramy się o człowieczeństwo zygoty, pierwotnych plemion, kolorowych ras, czy w końcu miejskiej egzystencji, która izoluje nas od natury i naturalnego rytmu dnia i nocy, zastępując więzi sąsiedzkie media-społecznością. Wciąż jeszcze potrzebujemy ciał, ale medycyna estetyczna i nanotechnologie medyczne, body art z Orlan i Stelarcem na czele, body hacking i rzeczywistość wirtualna pokazują, że właśnie przekraczamy i tę odwieczną granicę. Nie pozbyliśmy się mózgu gadziego, ale zyskaliśmy „smartfonowy kciuk”, nie przestaliśmy czuć zwierzęcych instynktów, ale mamy cyberseks i adrenalinę… w kinowym fotelu.

Czy pierwsza sklonowana owca Dolly czy Alba (fluorescencyjny królik Eduardo Kaca) wybaczyłyby nam? A wybijane dla kaprysu człowieka lwy, słonie i wieloryby lub delfiny, które w roku 2013 uznaliśmy za non-human persons, a do dziś więzimy je, wykorzystujemy i zabijamy? Czy wybierając betonową dżunglę, wirtualny świat, zapijając nutridrinkami syntetyczne suplementy diety w pigułkach, jesteśmy równie ludzcy jak nasi przodkowie? Czy odwracając się (od drugiego człowieka) ku sobie w geście selfie, wciąż jesteśmy ludźmi? Zwyciężyliśmy świat czy go pogrążyliśmy?

Za tym wszystkim stoi człowiek… Czy to wciąż człowiek?

 

[1] Jolanta Brach-Czaina, Błony umysłu, Warszawa, wyd. Sic!, 2003, s. 123.

 

 

Aktualności

Bądź na bieżąco, wpisz swój e-mail, a my będziemy powiadamiać Cię o aktualnych wydarzeniach.

 

Aktualności

 

 Legnicki Festiwal SREBRO 2020

 

Aktualności

 

 

 

 

 

Partnerzy